Het verhaal van verzorgende IG Kamia

“Via een collega van mij kwam ik in aanraking met Medicalhunt. Ik werkte op dat moment in de thuiszorg. Hier werkte ik dan ’s morgens een aantal uur en kwam dan in de avond terug om aan mijn acht uur per dag te komen. Dit maakte het voor mij heel lastig te combineren met mijn gezin; om ze naar te school te kunnen brengen, ze dan ’s middags af te kunnen halen om ze dan weer achter te moeten laten om te gaan werken. En mijn vriend was er natuurlijk ook niet blij mee dat ik twee keer per dag de deur uitging. Ik heb dat een tijd gedaan, maar op een gegeven moment zag ik ‘mijn gezin lijdt eronder, dit gaat zo niet langer’."

"Ik heb vervolgens per e-mail contact opgenomen met Margaretha van Medicalhunt. Waarna we, vanwege de coronamaatregelen, een gesprek via streaming hebben gevoerd. Dit was zo’n leuk gesprek dat ik na afloop mijn papieren heb ingeleverd en daarna was alles snel geregeld.”

En geen moment getwijfeld?

“Nou, ik moet eerlijk zeggen dat ik echt wel heb rondgekeken bij andere detacheerders, maar mijn gesprek met Margaretha was hierin echt doorslaggevend. We hebben een heel fijn gesprek gehad en goed kunnen bespreken wat ik wilde weten."

"Ik heb daarnaast ook nog wel getwijfeld of ik niet in vaste dienst moest gaan bij de instelling waar ik op dat moment werkte. Ik zat echt in dubio, ‘moet ik nu wel weggaan’, omdat ik juist lekker op mijn plek zat. En vanwege de verpleegtechnische handelingen die ik in de wijk altijd wel deed, die niet zoveel voorkomen in het bejaardentehuis."

"Uiteindelijk heb ik toen toch gekozen voor iets minder verpleegtechnische handelingen en meer tijd met mijn gezin. Daar ga ik natuurlijk voor. Bekwaam blijf je wel als je de handelingen blijft oefenen, je verleert het niet, en je moet je sowieso steeds blijven bijscholen.”

En toen kwam je in een heerlijk gespreid bedje terecht

"In het begin was de afdeling waar ik terechtkwam juist rommelig, dit kwam mede door het hoge verloop. Een collega zei gekscherend toen ik binnenkwam: ‘welkom in de jungle’."

Ai, dat lijkt me dan wel even schrikken?

"Nou, dat is mij wel eerlijk verteld, tijdens het eerste gesprek met Medicalhunt; je moet hier echt wel een sterke ruggengraat hebben want er moet nog wat gebeuren. Er mist structuur en regelmaat. De laatste tijd merk ik dat het echt lekker loopt. Zo is er een nieuwe teamleider gekomen, die echt weet wat ze doet. De collega’s zijn weer veel meer aan het bijscholen, het gaat echt de goede kant op, daar ben ik ook echt heel blij mee.”

Hoe ziet jouw dag er nu dan uit?

“Vanavond heb ik een nachtdienst, dat is over het algemeen iets rustiger. Dan start ik om 22.45 uur en begin met een overdracht van mijn collega’s. We hebben bijvoorbeeld een cliënt met een hele schommelende suikerspiegel, die controleer ik dan dus als eerste. Dan ga ik de mijn eerste ronde doen over de hele afdeling. Zodra ik weet dat iedereen in bed ligt, en iedereen is gecontroleerd, dan begin ik aan de andere taken. We hebben specifieke taken voor overdag, voor ’s avonds en voor ’s nachts. Voor de nachtdienst is dat bijvoorbeeld alle huiskamers klaarmaken voor de volgende dag. Ook maken we de medicatiekarren weer op orde; als er medicatie is geleverd zet je dit op naam van de cliënt en teken je medicatie af als ik dit heb toegediend. Om 3.00 uur heb je weer een ronde met de cliënten, dan controleer een aantal van hen extra, zoals die met een schommelende suikerspiegel of een cliënt met Parkinson. Heel vaak ga je ook gewoon een cliënt even geruststellen en laat je ze weten dat je er bent. En om 5.00 uur doe je de laatste ronde, dan rapporteren tot de collega’s komen om half 8 voor de overdracht."

"Tussendoor pak je ook wel je rustmomenten, dat je even wat leest, of je gaat even wat anders doen. Je doet dus je taken, maar je hebt ook echt wel je rust, waarbij je dus altijd wel alles in de gaten houdt.”