Afscheid nemen komt nooit uit
Marleen Haasjes-Meijering werkt bij Medicalhunt als verpleegkundige. Via diverse columns voor Medicalhunt deelt zij mooie, grappige, maar ook moeilijkere ervaringen in de zorg. Lees nu haar column ‘Afscheid nemen komt nooit uit’.
“In 2012 ben ik van de horeca geswitcht naar de gehandicaptenzorg. De doelgroep waar ik mee werkte, waren oudere mensen met een meervoudige beperking en dementie. In de gehandicaptenzorg heb ik voor het eerst kennisgemaakt met terminale zorg. Ongeveer één keer in het half jaar overleed er iemand in deze woonvorm. Dat had een grote impact.
Afscheid nemen
Afscheid nemen was altijd intens en als team waren we vaak bezig met de uitvaart alsof het ons eigen familielid was. Muziek werd uitgezocht, tekst werd opgesteld en daar kwam dan de dag van de uitvaart. De overledene had vaak geen kinderen, geen broers of zussen en ouders waren al langere tijd overleden, maar de medebewoners hadden een mooi afscheid.
Toen ik begon in de gehandicaptenzorg kon ik vaak niet goed omgaan met de dood. Mijn ouders en schoonouders waren toen allemaal nog in leven, wat helaas tot aan de dag van vandaag anders is. Wat mij altijd zo intrigeert, is het enorme verschil in de hoeveelheid generaties die er nog kunnen zijn in families. Zo zijn er families die nog vier of misschien wel vijf generaties hebben. Kleinkind, kind, vader en moeder, opa en oma, overgrootoma en/of opa. En dat is prachtig!
Helaas is dat voor zowel mijn schoonfamilie als mijn eigen familie niet gegeven en hebben we al veel afscheid moeten nemen. Afscheid nemen is wat ik dagelijks tegenkom in de ouderenzorg, in allerlei varianten en in het griepseizoen vaker dan mij lief is. Ik merk dat ik hierin veel levenservaring opdoe.
Nooit een geschikt moment
Tijdens een werkdag kwam ik meneer Jansen tegen. De vader van meneer Jansen zat in de terminale fase. Meneer Jansen was zelf bijna 70, maar enorm verdrietig dat hij afscheid moest nemen van zijn vader. Er waren die week veel sterfgevallen, daar was hij best van onder de indruk. “Mijn vader is al best oud en, tja, dat moment van afscheid gaat een keer komen”, vertelde meneer Jansen. Het leek erop alsof meneer vond dat hij niet verdrietig mocht zijn. Hij vertelde over de ziektegeschiedenis van zijn vader en ik zag aan zijn lichaamshouding dat meneer verdrietig was. “Wat willen we dan nog met elkaar?”, zei meneer Jansen met tranen in zijn ogen. Maar hij hield zich groot.
"Er is nooit een geschikt moment om afscheid te nemen..."
Ik keek meneer aan, pakte hem troostend bij zijn arm en zei: “Meneer Jansen, u mag echt wel verdrietig zijn. Het is uw vader en hij is uw leven lang bij u geweest. Dat mag best lastig zijn. Afscheid nemen van je ouders komt nooit uit, want ouders kunnen niet gemist worden.” Meneer Jansen keek me aan en gaf aan dat dat klopte. Duidelijk verdrietig, maar ergens blij met de erkenning dat hij verdrietig mocht zijn. De lift ging dicht. Hij sloot zichtbaar aangedaan af met: “Ja, dat klopt. Afscheid nemen van je ouders komt nooit uit. Er is nooit een geschikt moment.”
Aan het einde van de dag ben ik vanuit het werk naar het kerkhof gereden. Op dat moment kwam ik erachter dat ik mijn schoonouders en vader al vroeg heb verloren. Hoe oud ik ook zou zijn en hoe oud iedereen is geworden of nog mag worden, er is nooit een geschikt moment om afscheid te nemen…”
Marleen Haasjes-Meijering heeft tot haar 32e in de horeca gewerkt. Na 10 jaar in de gehandicaptenzorg werd zij nieuwsgierig naar het werken met een andere doelgroep. Nu werkt Marleen als Verpleegkundige bij Medicalhunt en vertelt zij over haar ervaringen in de zorg via diverse columns.
