De wereldreis van fotograaf naar IC verpleegkundige van Marc
Jarenlang werkte hij als fotograaf. Tot Marc na het overlijden van een goede vriend een teken van het universum krijgt. “Ik had al even het gevoel dat ik iets anders wilde gaan doen. Maar wat, geen idee. Het krantje, met die ene advertentie, precies op de dag van de begrafenis van m’n vriend, was voor mij een teken. Een teken dat ik iets anders moest gaan doen en dat de zorg misschien wel mijn pad was."
"Ik voelde dat ik iets miste"
Inmiddels heeft Marc veel ervaring opgedaan, zowel in binnen- als buitenland. Sinds het voorjaar wordt hij via Medicalhunt gedetacheerd. Eerst bij het Zaans Medisch Centrum, nu bij het UMC. Maar hoe maakt iemand nou een switch van fotografie naar de zorg? “Op mijn achttiende verhuisde ik, met slechts een havodiploma op zak, naar Amsterdam. Ik ging aan het werk bij een fotozaak. De huur moest toch betaald worden. Al snel werd ik intern opgeleid als fotograaf. Ik wilde doorgroeien, een vervolgopleiding aan de fotovakschool doen. M’n baas vond dat allemaal niet nodig. Ik kon wel één van z’n winkels overnemen. Maar ik voelde dat ik iets miste.”
In dezelfde periode werd een goede vriend van Marc ziek. “Kanker. Hij was van mijn leeftijd. Uitbehandeld belandde hij in een hospice. Ik ben daar een paar keer bij hem op bezoek geweest. Bijzonder was dat. Mijn vriend ging dood, maar hij was zo superconsent met de zorg die hij kreeg. En ik weet nog dat ik tegen hem zei ‘wat zij doen, dat is toch eigenlijk een prachtig beroep?!’. Een paar weken later overleed hij. En toen ik thuiskwam van de begrafenis lag daar, op de deurmat, een krantje met daarop de advertentie ‘het VU zoekt verpleegkundigen in opleiding’. Toen wist ik het: dit was een teken. Een teken dat ik iets anders moest gaan doen.”
IC, SEH, ambulance
“Ik had alleen nooit gedacht dat ik de zorg in zou gaan. Mensen wassen? Nee, dat leek me toch echt niks. Maar nadat ik me er iets meer in had verdiept leerde ik wat je nog meer kunt doen. Een specialisatie in de IC of SEH. En dan werken op de ambulance. Ja, dat wilde ik gaan doen!”
"Soms moet je dingen doen die niet je per se leuk vindt, om uiteindelijk dingen te kunnen doen, die je wél leuk vindt."
Om financiële redenen start Marc eerst met de verzorgende opleiding. Om vervolgens verkort de verpleegkundige opleiding te volgen. En nog voordat hij z’n diploma binnen heeft, wordt Marc aangenomen op de IC. “Ik ben heel blij dat ik de switch heb gemaakt. Maar het was niet altijd makkelijk. Ik ben gestart als verzorgende IG, ook al was dat niet de functie die ik voor ogen had. Daar lag voor mij geen uitdaging. Maar ik moest ergens beginnen. En ik wist heel goed dat je soms dingen moet doen die niet je per se leuk vindt, om uiteindelijk dingen te kunnen doen, die je wél leuk vindt.”
Van Nederland naar Bonaire
Na het afronden van zijn IC-opleiding, krijgt Marc de kans om zijn loopbaan voort te zetten op Bonaire. “Het was 2013 en er was weinig werk. Alle zzp’ers gingen in loondienst, waardoor er op de IC’s weinig ruimte was. Ik kreeg de mogelijkheid om op Bonaire een air ambulance opleiding te doen.” Marc grijpt deze kans met beide handen aan. Jarenlange ervaring en een gezin met twee prachtige kinderen rijker, valt het werken op het eiland hem uiteindelijk toch zwaar. Hij neemt de moeilijke beslissing om weer terug naar Nederland te gaan.
"Onder druk, raak ik gefocust. Vooral als je daarmee iemands leven redt!"
“Ik ben iemand die altijd wel een beetje uitdaging zoekt. Ik hou van actie. Dat trekt mij enorm aan. Ik raak niet per se snel op iets uitgekeken, maar moet ook zeker niet op de automatische piloot komen te staan. Dat je niet meer doet dan wat je moet doen. Dan worden het kunstjes. Ik moet uitgedaagd worden. Dat geeft een kick. Ik merk dat ik goed ga op die adrenaline. Bij een gesprongen spatader in de slokdarm of een reanimatie, dan presteer ik het beste. Onder druk, raak ik gefocust. Vooral als je daarmee iemands leven redt!”
"Binnen 24 uur ging ik van ‘een cv sturen’ naar een getekend contract"
Marc verdeelt zijn tijd tussen Nederland en Bonaire, waar hij - idealiter - om de drie maanden naartoe gaat om zijn kinderen te zien. Starten als zzp’er geeft hem die ruimte. Zodoende komt hij bij Medicalhunt terecht. “Tijdens mijn zoektocht kwam ik in contact met Hellen. Ze vroeg me om mijn cv en de volgende dag zette ik al een krabbel onder mijn contract in Breukelen. Binnen 24 uur ging ik van ‘een cv sturen’ naar een getekend contract, zo snel heb ik het nog nooit meegemaakt. In juli dit jaar ben ik begonnen bij het Zaans Medisch Centrum.”
Een mooie samenwerking
Werken via Medicalhunt ervaart Marc als zeer prettig. “Iedereen is heel benaderbaar. Als ik vragen stel via WhatsApp, krijg ik meteen antwoord. Zo had ik laatst een vraag over mijn loonstrook, dan neemt Nicole meteen contact met me op. En Hellen checkt om de zoveel tijd even of ik nog op mijn plek zit. De betrokkenheid is hoog!”
"Alles is mogelijk, en er wordt met je meegedacht."
Kortom, een mooie samenwerking? “Absoluut”, zegt Marc. “Alles is bespreekbaar. Mijn leven loopt heel anders dan dat van de meeste mensen. Ik had nooit gedacht dat ik naar Bonaire zou gaan om daar te gaan werken. Ik had ook nooit in de planning dat ik twee kinderen zou krijgen en die op 9.000 kilometer afstand zou opvoeden. Op het moment doe ik wat bij mij past. Detacheren is voor mij de ideale tussenweg tussen zzp en loondienst. Ik heb mijn wensen uitgesproken. Zo ben ik sommige weken niet inzetbaar, dan ben ik met mijn kinderen op Bonaire. Dat is allemaal mogelijk. En het is heel fijn dat er met je meegedacht wordt.”